Na een dag mooie tuinen kijken kwam ik aan bij het water. Het was te warm geweest, ik was te moe, de laatste uren had ik veel pijn aan mijn voet, lopen ging bijna niet meer. Blij dat er een terras was, blij dat er water was. De stoel lokte, ik had kunnen gaan zitten. Maar iets in mij wilde iets anders, het lijf bewoog zich naar het water, hoewel de geest een biertje prefereerde en verder niets meer. Moe, uitgeblust, toe aan slapen, eigenlijk. Maar het lijf bewoog zich naar het water en als vanzelf kwam dat van Sjoerd er achteraan. Ik zocht naar een plek waar mijn voet het water in kon, maar de beschoeiing was te hoog. Rechts kwam ik per ongeluk op het terrein van de buren, die daar natuurlijk zelf aan een biertje zaten en het water niet ingingen en ik schrok terug. Dan maar de andere kant op, daar was een smal tegelpad, dat naar een groezelig randje leidde. Wat keien, wat aarde en gras, en schuivend op mijn kont over de hobbels lukte het om bij de oever te komen. Een teen, een voet, toen twee.

Sjoerd schoof naast me op een paar andere keien, ook naar het water. Hij trok zijn polo uit, zijn broek en schoof in onderbroek het water in. Zwom een paar slagen en was al zowat aan de overkant. Tja, dacht ik, nou ligt mijn zwembroek in de bus, handdoek, zwembril, oordoppen, de hele mikmak ligt in de bus. Als ik nu terug loop en me omkleed en dan weer naar hier, dan is de lol voorbij. Laat ik maar niet gaan zwemmen. Maar ineens lag het horloge in het gras, de broek ernaast, het overhemd een stukje hogerop. En ik zag mezelf het water inglijden, het bijna lauwe water, veenachtig zacht, het rook naar planten, ik bekommerde me niet om mijn spullen, niet om een handdoek, niet om droge ogen of oren. Ik zwom! Vanaf het terras klonk applaus. Eerst een paar slagen naar de overkant, toen Sjoerd achterna die al een eind verderop was, en toen hij mij tegemoet kwam, draaide ik om en kwam weer bij de kant. Kroop het heerlijke water uit, pakte mijn spullen bij elkaar en stak in kletsnatte onderbroek het volle terras over, de mensen keken en het gaf niet. Ik vroeg de chauffeur, hij liep met me mee over het hete asfalt, naar de bus die verderop stond. Ik kleedde me om in de bus, samen wandelden we terug naar het volle terras. Er stond een biertje voor me klaar.