Gisteravond was de documentaire Legacy op tv, van Michiel van Erp, over het leven en het werk van Erwin Olaf, die ziek is. Na zo’n indringende documentaire verbaast het mij niet dat ik droom over de dood. De thematiek komt dus binnen. Zijn moeder is er eerder vandoor dan de mijne, zijn eigen dood lijkt ook dichterbij. Hij laat het zien, hij houdt de controle. Ik vind dat mooi. Alles maar loslaten, alles maar laten lopen, dat heeft iets van incontinentie. En dat is, hoe modern ook, meestal een beschamende zaak. Noch van Erp, noch Olaf doet mee aan die mode. Ze houden het goed, ze houden het droog. Het blijft kunst. Daar kun je iets van vinden. Ik vind het uiteindelijk mooi. Geen zuigende kracht van peilloos verdriet. Ik kan me ertoe verhouden, ik val er niet mee samen. Dat is de kracht.

Ga maar kijken!