De zuidborder is leeg. Dat zou ook, maar nu is het echt zover. Alle spirea in volle bloei eruit. De bijen missen hun lekkere hapje. Mooi ruim maar ook kaal. En een pui eruit, en dicht gezet met een schot. Een beetje rauw. En ook weer een stap. Het slopen van de oude betonvloeren en het storten van de nieuwe komt rap dichterbij.

Doordat de begroeiing van de gevel weggehaald wordt komt het gebouw weer beter tot zijn recht. Ik ontdek een nietvermoede buitenkraan. En betonrot. Roestend ijzer, dat opzwelt en stenen wegduwt. Daar moet iets aan gebeuren.

We bespreken de voortgang van de bouw met de aannemer, de begeleider en de installateur. In de voormalige personeelskamer is het nog uit te houden. Verder is het heet, boven de dertig graden. We skypen met de architect, voor en na. De betonvloer er in voor de bouwvak, dat halen we niet. Dus kijken: wat nu, en wat later? Liever zorgvuldig en later dan snel en slordig. Stel je voor: de hele vloer is gestort. En er zit iets fout. Liever niet.