Intussen ratelt de specht nog steeds met zijn snavel op het vogelhuisje dat, net als alle andere, van mij vorig jaar een stalen plaatje rondom het invlieggat gekregen heeft, als bescherming tegen overactieve spechten. Al weken is hij als een bezetene aan het inhakken op een plaatje staal. Hij moet en zal er doorheen komen, het lukt hem maar niet. Elke dag, in alle vroegte, komt hij met zijn broodtrommeltje op zijn werk, begint te hakken en hakt zolang door als hij kan. Vanaf vroeg in de ochtend houdt hij het vol. Af en toe even schaften of een sigaretje, een adempauze. Als ik er woonde, in dat kastje, als mees zijnde, zou ik een klacht ingediend hebben bij de bevoegde instanties, dat gehak van zo’n pneumatische specht lijkt me niet te harden. Maar de mezen binnen houden net zo goed stug vol, je bent immers als mees maar één letter verwijderd van de overtreffende trap. Ze maken hun nestje, vliegen rond, gaan misschien wel voor nakroost zorgen. Als de specht even een boterham neemt of naar de wc is, snel in of uit en verder gaan ze rustig door met leven. Onverstoorbaar. Zou ik die specht eens met een goed gesprek op andere ideeën moeten brengen? Zou ik hem therapie kunnen aanbieden, een verwerking voor zijn verstorende leven? Of moet ik de bewoners aansporen om zich in te laten schrijven bij de woningbouw?

In het ZKV van A.L. Snijders, dat gisteren in mijn mailbox viel, komt de uitleg van het Taoïsme voor: ‘De weg is bestendig daadloos, nochtans blijft niets ongedaan’. Hij blijft in mijn gedachten, soms struikel ik over een woord (‘draadloos’), soms hou ik me bezig met de spelling (‘nochtans'), die Snijders (die zelf eigenlijk een andere naam draagt) uitlegt en waar hij over mijmert. Er is ook een andere formulering in het spel, eentje die hij, hoewel ook van taal, duidelijk minder mooi vindt. Alles is taal, taal is alles. Zo las ik ook de uitspraak van Margaret Thatcher nog weer eens: ‘Being powerful is like being a lady. If you have to tell the people you are, you aren’t’. En dat zei de ijzeren dame over zichzelf, uiteraard, indirect. Nou ja, wat is indirect in dit geval? Zou ze een tekstschrijver gehad hebben, vroeg Sjoerd zich af. Ja, vast. Maar zo’n tekstschrijver kan dit alleen maar aan haar toeschrijven als ze zelf al zulke dingen zegt. Kip en ei.