Bijnamen voor Tammo en Stine bedacht: Slepie en Slepie. Stine sleept me vooruit ('Kunnen we zo snel mogelijk weer naar huis?'), Tammo sleept er wat achteraan ('Kunnen we niet thuisblijven?'). Onderweg ging hij langs een sloot in het gras zitten en toen ik zei dat hij doorlopen moest en een rukje aan de lijn gaf, liet hij zich op zijn zij vallen. Met andere woorden: ‘Krijg mij hier maar eens vandaan’. Er was dus meer overtuigingskracht nodig. Stevig stemgeluid, krachtige houding en ja, hij gaf zich gewonnen. Maar Slepie bleef-ie.