Vroeg op, verhaaltjes in mijn kop. Ik werd wakker en probeerde alle lijntjes en draadjes te onthouden die ik halfslapend bedacht had. Minstens zestien prachtige verhaaltjes waren het, met originele wendingen, mooie zinsmelodieën en gevoelige plots. Het lukte niet, ik moest eruit!

‘Ben je al op?’, zei Sjoerd. Stil, ik moet mijn verhaaltjes niet kwijt. Maar hup, daar liepen ze, met elke stap naar het schrijfblok, voor me uit, van me af, weg. Aan tafel alleen nog een paar woorden.

‘In de Akkerstraat had je altijd een opschrijfboekje op het nachtkastje’, zei Sjoerd. ‘Is dat een idee?’ Ja, dat is een idee. Daar stonden soms ’s ochtends woordjes in die ’s nachts geweldig hadden geleken. In het daglicht bleek het onzin.

Enfin, we zullen zien, het boekje komt er. Eerst de dag. En wie weet een verhaaltje, als het me te binnen schiet.