Drie weken lang stond de bouw stil. De stilte was te horen. Wij gingen zwemmen of vissen of wadlopen. Binnen bleef alles zoals het was.

Sinds gisteren zijn Herman en Arnold er weer. Koffie met aardbeiengebak, om het te vieren. En om de vakantieverhalen te horen. Zeeland (Zierikzee), Italië (Venetië). Zand, strand. En nu dus weer Westernieland.

De eerste volle container is afgehaald, vanmorgen om tien over zeven. Twee lege er voor in de plaats. De betonnen balkjes voor de nieuwe broodjeliggervloer zijn gebracht. 106 stuks. Ze liggen voor een deel in de bloementuin. Ze moeten toch ergens liggen, zegt Sjoerd. Morgen komen de broodjes: dikke witte piepschuimpakketten waar overheen de verwarming geknoopt en het beton gestort wordt. We kunnen aan het eind van een dag weer zien dat er veel is gedaan, en aan het begin van de dag ons verheugen.

We zijn hier nog twee dagen, dan is de zomervakantie voorbij. Dan is het weer het gewone ritme: door de week Amsterdam, weekend Westernieland. Komende week gaat het westraam er waarschijnlijk uit, dat wil zeggen: de gevel waar het raam komt. Ik zou er graag bij zijn, het lijkt me fantastisch. Maar de plicht roept: Amsterdam, Amsterdam.