‘Paddepoel. Vroeger was daar niks. Je had het spoor en daarachter was niks. Na het eten ging moeder rusten en vader ging wandelen. De jongens en ik mochten mee, dat vonden we leuk. Dan gingen we langs het nieuwe kanaal lopen, door Paddepoel. Vader vertelde ons over de natuur.’ Ze zit op haar praatstoel, vader en de jongens zijn altijd een dankbare bron van inspiratie. Met moeder en de meisjes had ze duidelijk minder Anschluss.

‘Het nieuwe kanaal’, zei ze, ‘daar had je een nieuwe walkant, van stenen. Daar is Klazientje Pluis verdronken. Ze had haar kousjes en haar schoentjes uitgedaan. De walkant is afgebrokkeld en het water in gegleden. En Klazientje ook.’ Ineens, zomaar uit het niets, weet ze het. Glashelder.

Op internet vind ik Klazientje. ‘Heden den drie en twintigsten mei negentienhonderd drie en dertig verschenen voor mij, Ambtenaar der Burgerlijken Stand der Gemeente Groningen: Hindrik Louwe de Jonge, oud zevenenveertig jaren, administrateur wonende te Groningen, en Taeke Henstra, oud drieënvijftig jaren, klerk, wonende te Groningen, die verklaarden dat op den tweeëntwintigsten mei dezes jaars, des namiddags te kwart voor twaalf, in deze gemeente is overleden Klazina Pluis, oud tien jaren, zonder beroep, geboren en wonende alhier, dochter van Jan Albertus Pluis, sigarenmaker, en van Martje Zuidema, zonder beroep, beiden wonende alhier. Waarvan akte, welke is voorgelezen, T. Henstra, H.L. de Jonge, J.J. Wolff.’

Na meer dan drieëntachtig jaar gedenken we Klazientje Pluis. Ze is het nieuwe kanaal ingegleden. Ze had haar kousjes en haar schoentjes uitgedaan.