Ochtend. De stad, wij en de hond ontwaken. In die volgorde. Tammo komt uit de bench en doet zijn rek- en strekoefeningen. Na afloop van de ochtendwandeling met Sjoerd krijg ik verslag: zo veel en zo vaak, daar en daar. Overdracht van de wacht. Nu is Tammo van mij. Slapen.

Mijn kans om de dag te beginnen. Krant, agenda, mails. Planning maken, eerste telefoontjes. Dan Tammotijd: eten, grote wandeling, lekkere kluif.

Ik plan mijn werk. Vóór Tammo wakker wordt dit, na het eten dat, terug van de wandeling nog nét even dat. Zo vormt zich de dag. Voor mijn conditie is het goed: minimaal 2 uur per dag wandelen. Stevig tempo, Tammo volg! Zakjes paraat. Want als hij moet, dan moet hij. Midden op straat.

Thuis Tammo kluif, ik boterham. Aan het werk. Hij scharrelt, smikkelt, slaapt. Ik ontwerp, regel, bel, mail. Uitkijken over de havens vindt-ie prachtig. Het kleed opeten ook. De hele dag zit vol met kleine correcties: dit wel, dat niet, even wachten. Zitfoeigoedzo! En hij doet het keurig. Binnen beter dan buiten. Minder afleiding, minder geur en geluid.

Nog een wandeling met wat oefeningetjes. Thuis een beetje slapen. En als-ie dan aan het einde van de middag de sleutel in het slot hoort, ligt ineens heel dat hondenbestaan overhoop. Sjoerd komt thuis, dat moet gevierd worden! Alle registers open, blaffen, schreeuwen, springen, o wat zijn we blij! Negeren is het beste, zegt de cursus. Tja.

Tammo is weer van Sjoerd.

Mijn Nederland is tussen de 0 en 2992 meter verwijderd van bebouwing, bevat tussen de 1 en 8 wilde diersoorten en je kan er tussen de 1 en 796 hectare open ruimte zien. Zegt ‘nederlandvanboven’. Conclusie: als het hier waait, dan waait het hard. Piet P. heeft het over ‘zware storm’. Windstoten tot 120 km.

Het raast om ons huis, er bonkt een tak op de vlonder. Grauwe lucht, de avond komt de ochtend tegemoet. Veel ramen, buiten komt binnen. Soms zwiept de regen tegen het glas van de veranda, t meter huisinwaarts. Buitenbadeend zit in zijn hoekje in de vijver en kan er voorlopig niet uit, al zou hij willen. Tegenwind.

De verwarming omhoog. Het huis is dan wel goed geïsoleerd, tegen zoveel natuur zet je een tandje bij.

Sjoerd en Tammo maakt het weinig uit. Ze gingen vrolijk aan de wandel, vanochtend. Ik kreeg een sms van Frits: ‘Je man waait weg’. ‘Red hem’, seinde ik terug, maar Frits vond het te nat. Even later kwamen de heren de oprit weer op. Lekker verwaaid. Tammo knaagt nu op het grote bot dat hij van andere Tammo heeft gekregen.

Sjoerd trekt zijn deken over zich heen. Nog de hele week vakantie. Laat maar lekker waaien.

Tammo heeft zijn vuurdoop gehad: de eerste jaarwisseling is voorbij. En met succes! Natuurlijk was het spannend, natuurlijk schrok hij af en toe. Met name van de zware klappen, die meer met bominslagen van doen hadden dan met vuurwerk. Maar hij kroop niet onder de bedden en blafte de boel niet bij mekaar (dat kan hij wel!). Hij bleef dicht bij ons.

Hij mocht opblijven. Om twaalf uur danste hij met Sjoerd door de kamer. Uiteindelijk viel hij tussen mijn voeten in slaap. Vannacht verraadde zijn gepiep dat hij druk droomde over alle nieuwe ervaringen.

Vandaag moest de energie er nog wel even uit. Een paar lange wandelingen en 100 rondjes door de kamer, toen ging het weer. De rust is teruggekeerd. Sjoerd op de bank, Tammo ernaast, ik aan tafel om de laatste nieuwjaarskaarten te adresseren.

Nieuwjaarsdag zit er op, laat het jaar maar komen!