Sibert Meurs was de eerste hoofdmeester van ons huis, toen nog de Openbare Lagere School Westernieland. Het Gemeentebestuur had gezegd: als u wilt trouwen zetten we er een huis naast.

Sibert en Jannie zijn inmiddels 50 jaar getrouwd. Ze hebben het gevierd en ons uitgenodigd! Ons contact van de afgelopen maanden was voor Sibert aanleiding om allerlei herinneringen uit zijn begintijd in Westernieland aan het papier toe te vertrouwen. Als cadeautje voor de gasten mocht ik er een boekje van maken. Dat is aan het eind van het feest aan iedereen uitgereikt.

Zo gaat Westernieland de wereld in. Ook na 50 jaar!

Kleine bak met grote brokken,
grote bak met kleine brokken.
Zit je even fijn te schrokken.
O, je zal je toch vergissen!

De avond vóór Sint Nicolaas, het regende, ’t was koud,
het haardvuur brandde niet en in de houtbak lag geen hout.
Het hondje moest zo hoesten, het was aak’lig om te zien.
De baasjes met iets bezig, dus geen aandacht bovendien.

Toen moest hij, u begrijpt, het kon niet anders, ik bedoel:
Een welgemikte sprong deed hem belanden in de stoel.
Hij draaide wat en draaide wat en met een diepe gaap
keek hij nog even naar de bazen en viel toen in slaap.

Ach baasje lief, verjaag me niet, ik moet toch ook een plek?
Het liefste hondje van de wereld houdt nu weer zijn bek.
Ik ben zo braaf en hulploos en zo ongelooflijk klein,
laat mij dan op zijn minst een poos een heel lief prinsje zijn.