Kerst is: stoofperen. Gieser Wildeman, een kist vol voor twee euro, bij Gerrit, de hobbykweker. Onder het rimpelige schilletje zijn ze gaaf. Beppe schilt. Dat doet ze graag. Als ze schilt, schilt ze door.

Ik doe intussen de appels (Bramley’s Seedlings, de koningin van de appeltaart). Onder het schillen praat het prettig. Dan heb je het over Ineke, die een baby heeft, en over buurman Eisse en zijn zieke vrouw en gaat de tijd voorbij. We stoppen bij een pan vol peren en een taart vol appels.

Sjoerd zet de peren op. Wijn hoeft er niet in, zegt beppe, ze worden zo wel rood. Ik maak het deeg voor de taart. Beppe leest, de Libelle en de Margriet waren samen in de kerstaanbieding. Sjoerd en Tammo gaan wandelen, lekker buitenom, dan mag hij los. Als ze terugkomen zijn de peren gaar en de taart klaar.

We eten wat, doen een dutje, wandelen nog eens met Tammo en de dag gaat voorbij. Het begint te schemeren als beppe de spruitjes doet, Tammo zijn kluif, Sjoerd de aardappelen, ik het vlees. Zo doen we allemaal wat. Het wordt tijd voor wijn en voor de avond.

Na het eten kijkt beppe tv: het journaal en een stukje Frans Bauer. Klein stukje. Ze slaapt binnen twee minuten.