Drie jaar en drie dagen geleden ben ik begonnen om elke dag te beginnen met schrijven. Elke dag een tekst. In die drie jaar heb ik niet één keer gemist. Soms schrijf ik een a-viertje vol, veel vaker drie en soms zes. Telkens begin ik met mijn dromen van de voorbije nacht. De gedachte komt weleens op dat drie jaar mooi genoeg is. Elke dag dat je het langer volhoudt is het moeilijker om de kring te doorbreken. In het begin ben je nog maar net op gang, als je dan stopt kraait daar geen haan naar. Maar na 1094 dagen en 2,2 miljoen woorden wordt schrijven, net als stoppen, een serieuze zaak.

Is het langzamerhand niet eens tijd voor iets nieuws, iets anders? Af en toe sleutel ik net zolang aan een tekst totdat die op mijn website kan, of op Facebook. Daar krijg ik leuke reacties op. Is dat voldoende? Nee. Aan de Schrijversvakschool heb ik twee lesblokken gevolgd, bij Jan van Mersbergen ga ik een cursus volgen. En ondertussen denk ik na over hoe ik verder kan. Voorlopig schrijf ik nog steeds elke dag. Ik begin met mijn dromen. Dat doe ik al drie jaar en drie dagen. Morgen vier. Beginnen was moeilijk. Stoppen is dat ook.